Ik ben echt een grote snoeper maar omdat ik veel te zwaar ben en suikerziekte heb moet ik afvallen. Gelukkig ben ik al een aantal kilo kwijt en ga gewoon dapper door met de strijd tegen de weegschaal. De laatste weken gaat het helaas niet meer zo snel en dan is het moeilijk om de moed niet te verliezen maar ik zet door.
Softijs is echt een grote valkuil voor mij dat vind ik echt wel zo lekker. Maar een bruinbroodje met kaas en augurk erop ook. Van de fruitsoorten ben ik grote fan van aardbeien en mandarijnen zonder pit en bananen vind ik ook erg lekker. Maar van radijs of watermeloen nou nee daar hou ik niet van.
En als je boodschappen gaat doen en je ziet al die lekkere dingen in de winkels liggen dan vind ik dat wel lastig hoor. Ik denk dat ik heel mijn leven wel tegen de kilo’s zal moeten strijden, maar ik geef de moed niet op want ik weet waar ik het voor doe. En dat is mijn grootste wens om ooit van mijn suikerziekte af te komen.
Waar ik ook erg trots op ben is dat als ik theedrink er geen suiker meer in gebruik. En dat ik op mijn werk in de vergaderingen me niet altijd meer zo snel slaperig voel. En dat ik nu al onder de 100 kilo zit terwijl ik 113 kilo heb gewogen.
Deel 2: Priscilla vertelt hoe het nu met haar gaat
Op dit moment gaat het redelijk goed met mij. Ik heb pas een weekje vakantie gehad. En voor mijn vakantie heb ik een laptop van mijn werk gekregen zodat ik online kan gaan werken. Dit geeft soms nog wel een beetje stress bij mij omdat ik computer vaardigheden erg lastig vind. Maar ik merk wel hoe vaker ik online ga hoe makkelijker het wordt. Ik ben me er tot nu toe wel bewust van geworden dat ik waarschijnlijk tot en met 1 september nog thuis online aan het werk ben, of misschien nog wel langer.
Ik ga soms nog naar mijn ouders toe en probeer dan ook zoveel mogelijk te fietsen van Spijkenisse naar Rozenburg, dat vind ik zo fijn om te doen, een mooi en lekker ritje op mijn elektrische fiets. In mijn vrije tijd vind ik het erg leuk om soms online te gaan in het Open Huis van Pameijer In het begin vond ik het super spannend om de stap te nemen, en vooral om dan ook heel de tijd tegen je eigen gezicht te moeten aankijken. Maar na een aantal keer de online huiskamer bezocht te hebben was ik super snel gewend.
Het is een leuke groep mensen en de sfeer is echt gezellig. Na de Coronatijd is het de bedoeling dat we met een groep mensen elkaar live gaan zien daar kijk ik nu al erg naar uit. Ook is het plan om het Open Huis misschien te behouden. Dit is een duidelijke vraag en wens van de mensen van uit de huiskamer. Het is een mooie manier van communicatie als je de straat bijvoorbeeld weinig opkomt of op durft.
Ik heb er ook verschillende facebookvrienden aan over gehouden. En wat ik ook erg leuk vind aan de huiskamer is dat je mensen die je al kent weer terug ziet en ook mensen buiten Pameijer leert kennen. Tijdens dodenherdenking hebben we in de huiskamer er ook stil bij gestaan. Met Bevrijdingsdag hebben we het lied "Zing, bid, huil, lach en bewonder" gezongen. Elke zondagmiddag gaan we in de huiskamer zingen en kan er via Facebook gestemd worden op liedjes.
Ik ben erg blij dat het hopelijk steeds weer iets beter mag gaan met de maatregelen van de Corona in Nederland. Maar we hebben met z’n allen nog een hele lange weg te gaan, maar ik ben er van overtuigd dat we die zeker wel gaan door komen.
Deel 1: Ervaringsverhaal coronatijd
Het begon in China toen ik erover hoorde in het nieuws. Ik dacht toen nog: dat is ver weg. Gelukkig is het niet in Nederland, maar helaas ook Nederland werd door Corona getroffen. Toen ik hoorde dat Corona ook Nederland getroffen had was ik ontzettend geschrokken. En hou het nieuws elke dag in de gaten.
Vanaf maandag 16 Maart werk ik thuis en check mijn mail na en heb app contact met mijn manager. Mijn manager heeft een iPad voor mij aangevraagd en daar wacht ik nu op.
Ik ga nu elke doordeweekse dag naar mijn ouders en wandel elke dag met mijn vader. Ik heb niet zoveel met online werken want dat kan mijn gevoel soms diep raken ik zie mensen liever live. Afstand houden van elkaar is voor sommige mensen lastig bijvoorbeeld bij boodschappen doen en in de bus. Je merkt ook dat sommige mensen er chagrijnig van worden, en eenzaam thuis zitten omdat alles gesloten en dicht is. Ik zal dit nooit vergeten en hoop dat het snel voorbij is.
Chaotisch.
Onrustige tijd.
Realistisch.
Oorlog tegen een onzichtbare vijand.
Nooit een tijd om te vergeten.
Anderhalve meter afstand.
Fijne dingen
Corona geeft nu ook rust in mij om te wandelen met mijn vader of vriendin. Je spreekt mensen aan, maar wel op 1,5 meter afstand, en maakt gezellig een praatje. En komt mensen tegen die je lang niet hebt gezien en ook degene vertellen hun ervaringen over hoe zij de Corona doormaken. Het is rustiger op straat, in sommige winkels en de bus dat vind ik ook wel fijn, geeft mij minder prikkels.
De bezorgdheid van mensen om mij heen dat doet mij ook goed en om dat te onderhouden hou ik contact met mijn collega's (het liefst bel of app contact). Ik heb contact met Joes en nog meer vriendinnen. Mijn nichtje zie ik nu ook 1 keer per week bij mijn ouders. En mijn ouders elke dag, ik merk dat het soms steeds gezelliger wordt. Gezond eten doe ik bij mijn ouders van maandag tot en met donderdag. En ik ben weer begonnen met lijnen en met succes, ik ben al 2 kilo afgevallen. Zo merk ik dat elk nadeel ook weer z'n voordeel kan hebben.
