Niels is groot fan van het Eurovisie Songfestival. Hij woont vlakbij Ahoy in Rotterdam. Daar vond het festival plaats en Niels was erbij. Niet 1, niet 2 maar 3 keer. Hij straalt als hij praat over deze onvergetelijke ervaring.
‘Als kind keek ik altijd naar het Junior Songfestival. Het echte Songfestival ben ik vanaf mijn tienertijd gaan kijken. Elk jaar weer. Ik volg echt alles. Mijn vader wordt daar gek van. Hij vindt het helemaal niets’, zegt de 28-jarige Niels met een grote glimlach.
Niels was bij de repetities van de twee halve finales en bij de echte grote finale. Hoe kwam hij toch aan al die kaarten? ‘Ik ben lid van de Eurovisiefanclub. Dan krijg je voorrang bij de kaartverkoop. Daar heb ik natuurlijk gebruik van gemaakt. Het Songfestival maakte een enorme indruk op mij. Ik was door het dolle. Misschien kreeg ik wel iets teveel prikkels. Het was mooi om te zien dat het Songfestival Europa verbindt. Alle landen en muziekstijlen komen bij elkaar. De puntentelling was het spannendst. Van mij had IJsland mogen winnen. Het liedje van winnaar Italië was gewoon herrie. Maar dat is mijn mening, hè! Iedereen heeft een andere smaak.’
Het Songfestival gaat het hele jaar door voor Niels. ‘Ik lees veel over de geschiedenis van het Songfestival. Op YouTube kijk ik beelden van vroeger. Liedjes, finales en zelfs interviews met deelnemers. Van ABBA bijvoorbeeld. Deze Zweedse band won ooit met het liedje Waterloo. Dat vind ik het bekendste Songfestival-lied ooit.’
Een leven zonder muziek kan Niels zich niet voorstellen. Hij houdt van veel soorten muziek. ‘Het doet veel met me. Ik kan er al mijn emoties in kwijt. Frustratie, verdriet, vrolijkheid. Muziek geeft me rust. De taal maakt niet eens zoveel uit. Als de melodie me raakt, dan is het goed.’ Zelf zingt Niels ook graag. Hij zegt er eerlijk bij dat hij er niet zo goed in is: ‘Zingen doe ik alleen op mijn kamer met de deur dicht’, lacht Niels tot slot.
Dit heeft Niels nu al bereikt
