Elk jaar volgt Peter het Eurovisie Songfestival op tv. Dit jaar was het Songfestival in Rotterdam. De 51-jarige Peter was erbij in Ahoy. ‘Dit pakt niemand mij meer af’, zegt hij met een grote glimlach. Hij vertelt graag over deze unieke ervaring.
Peter deed mee aan een loting van kaartjes voor het Songfestival. ‘Dat ging via de gemeente. Mensen met een minimum inkomen mochten zich inschrijven voor de loting. Dat was nog best lastig. Alles ging via de smartphone. Ik ben daar niet zo handig in. Toch kreeg ik het voor elkaar. En ik had geluk, want ik kreeg een kaartje.’
Peter had een kaartje voor een familieshow in de middag. Het was een oefening voor de halve finale in de avond. ‘Ik zag een complete show. Het is echt anders dan thuis op tv. Je krijgt veel beter mee wat in de zaal gebeurt. Bijvoorbeeld dat de presentatoren alles voorlezen van een scherm. De show was spectaculair met laserstralen en vuurwerk. Weet je wat ik zo leuk vond? Wij kregen de optredens als eerste te zien. De rest van de wereld zag ze pas ‘s avonds bij de echte halve finale.’
Iedereen met een kaartje voor het Songfestival moest in de ochtend een coronatest doen. ‘Je mocht alleen gaan als je negatief was. In Ahoy hoefde je daarom niet meer echt 1,5 meter uit elkaar te zitten’, vertelt Peter. ‘Dat was even raar. Je bent dat niet meer gewend.’
Peter is echt een muziekliefhebber. Van Metal tot Klassiek en alles wat daar tussen zit. ‘Muziek is belangrijk voor me. Het zorgt voor ontspanning. Ik kan mijn emoties kwijt. Bijvoorbeeld als ik boos, verdrietig of vrolijk ben. Een leven zonder muziek kan ik me niet voorstellen.’
Dit heeft Alejandro nu al bereikt
