Verhalen

‘Je stopt mensen met een beperking niet weg in de bossen’, zegt voormalig bestuurder van Pameijer Hans Kröber. Sinds de jaren ’80 strijdt hij al voor een inclusieve samenleving waarin iedereen meedoet. ‘Pionieren in een weerbarstige wereld’, noemt hij het zelf. Ook al is Hans inmiddels met pensioen, hij deelt nog altijd actief zijn visie want ‘we zijn er nog niet.’

In Rotterdam-Hillegersberg ligt Pameijers woonlocatie Adriaen van der Doeslaan. 18 cliënten met een psychiatrische en/of verslavingsachtergrond wonen hier in een beschermde woonvorm. Zij krijgen zowel ondersteuning van Antes als van Pameijer. Dat schreeuwt om samenwerken. Trudy Ooijman en Astrid Belet vertellen hoe zij dat al zo’n zeven jaar succesvol aanpakken.

Dirk leerde als kind al hoe computers werken. 20 jaar geleden bouwde hij er zelfs één. Bij de ICT-academie van Pameijer was hij als cliënt dan ook echt op z’n plek. Hij leerde er nog meer over computers en richtte met een collega de servicedesk op. Inmiddels heeft hij een serieuze betaalde baan in een computerwinkel. ‘Dat doet me goed, ik zit lekker in mijn vel’, zegt Dirk trots.

Leerlingen die zich veilig voelen, leren en ontwikkelen zich optimaal op school. Hebben leerlingen daarbij wat extra ondersteuning nodig, dan zorgt school voor passend onderwijs. Voor leerlingen die dan alsnog dreigen uit te vallen, kan school gebruik maken van het onderwijs-zorgarrangement. Pameijer is één van de zorgpartijen die dit mag aanbieden. Marieke van Zundert en Monique Sam-Sin weten er alles van.

De Dawesweg is één van de woonlocaties van Pameijer voor jongeren met een licht verstandelijke beperking of gedragsprobleem. Begeleiders en jongeren vormen hier samen een hecht team. In alle openheid praten ze met elkaar over de regels en structuur op de groep. William Buys, Eliza van Prooijen en Veronika Stjagailo vertellen hoe dat zo is gegroeid en wat het cliënten en begeleiders oplevert.

'Door mijn angststoornis is naar school gaan een uitdaging. Nu heb ik door mijn koptelefoon(s) en de vertrouwensband met mijn mentor alle vakken van mijn tweede jaar met succes afgerond. Én alle examens van dat jaar, als enige uit mijn klas, met een voldoende behaald!'

Wilma van Meer heeft innovatiebloed door haar aderen stromen. Bij de ontwikkeling van veel nieuwe diensten was ze betrokken. Zo ook bij Ontwikkelcentrum (OC) Metronoom. Grensverleggend in Nederland als het gaat om inclusie van kinderen met een beperking. ‘Wauw! zei iedereen 30 jaar geleden. Zelfs vanuit het buitenland kwamen ze kijken bij ons.’

‘Tien jaar geleden hoorde ik voor het eerst over het concept Buurtcirkel; een groot succes in Amerika waar ik meer over wilde weten’, zegt de 46-jarige Jeroen van der Sluys. Samen met mede-cliënten en medewerkers van Pameijer vloog hij in 2012 naar New York. Een ontdekkingsreis die het begin was van iets heel moois.

Cliënten een eigen voordeur geven zodat ze zelfstandig kunnen wonen met begeleiding op maat. Begin jaren ’90 besloot Pameijer hier serieus werk van de maken. Toen vooruitstrevend. Nu is ambulant wonen niet meer weg te denken in onze samenleving. ‘Het geeft cliënten zelfvertrouwen en ze pakken de regie over hun eigen leven. Dat is zo mooi om te zien’, zegt Arjanne Huijgen.

‘Ik ben een groenliefhebber’, zegt de 28-jarige Alfons over zichzelf. Niet zo vreemd dus dat hij zich direct op zijn plek voelde bij Pameijer Groenservice. Met veel plezier heeft hij daar de afgelopen tien jaar hard gewerkt en veel geleerd. Dit jaar werd dat beloond met een betaalde droombaan.

‘Ik heb al 17 jaar een droombaan’, zegt Simon. Onder begeleiding werkt hij in de keuken bij zijn favoriete voetbalclub Feyenoord. Hij krijgt veel waardering voor al het nuttige werk dat hij doet. ‘Daar ben ik best trots op.’

Zo’n 15 jaar geleden besloot gemeente Rotterdam om in Delfshaven woonruimte beschikbaar te stellen aan cliënten van Pameijer. ‘In eerste instantie riep dat weerstand op’, zegt Rob Kok van Woonbron die toen complexbeheerder in de wijk was. ‘Maar dankzij goede samenwerking, afspraken en openheid zijn de cliënten hier echt omarmd door de bewoners.’