Verhalen

De Dawesweg is één van de woonlocaties van Pameijer voor jongeren met een licht verstandelijke beperking of gedragsprobleem. Begeleiders en jongeren vormen hier samen een hecht team. In alle openheid praten ze met elkaar over de regels en structuur op de groep. William Buys, Eliza van Prooijen en Veronika Stjagailo vertellen hoe dat zo is gegroeid en wat het cliënten en begeleiders oplevert.

Het wereldje van Astrid was zo klein geworden, dat ze nauwelijks nog contact had met andere mensen. Drie jaar geleden veranderde dat met de Buurtcirkel in Delft. Astrid sloot zich er als één van de eersten bij aan. Het contact met mensen groeide en daarmee ook haar zelfvertrouwen. ‘De Buurtcirkel heeft me echt uit mijn dip getrokken.’

'Door mijn angststoornis is naar school gaan een uitdaging. Nu heb ik door mijn koptelefoon(s) en de vertrouwensband met mijn mentor alle vakken van mijn tweede jaar met succes afgerond. Én alle examens van dat jaar, als enige uit mijn klas, met een voldoende behaald!'

Wilma van Meer heeft innovatiebloed door haar aderen stromen. Bij de ontwikkeling van veel nieuwe diensten was ze betrokken. Zo ook bij Ontwikkelcentrum (OC) Metronoom. Grensverleggend in Nederland als het gaat om inclusie van kinderen met een beperking. ‘Wauw! zei iedereen 30 jaar geleden. Zelfs vanuit het buitenland kwamen ze kijken bij ons.’

‘Tien jaar geleden hoorde ik voor het eerst over het concept Buurtcirkel; een groot succes in Amerika waar ik meer over wilde weten’, zegt de 46-jarige Jeroen van der Sluys. Samen met mede-cliënten en medewerkers van Pameijer vloog hij in 2012 naar New York. Een ontdekkingsreis die het begin was van iets heel moois.

Cliënten een eigen voordeur geven zodat ze zelfstandig kunnen wonen met begeleiding op maat. Begin jaren ’90 besloot Pameijer hier serieus werk van de maken. Toen vooruitstrevend. Nu is ambulant wonen niet meer weg te denken in onze samenleving. ‘Het geeft cliënten zelfvertrouwen en ze pakken de regie over hun eigen leven. Dat is zo mooi om te zien’, zegt Arjanne Huijgen.

‘Ik ben een groenliefhebber’, zegt de 28-jarige Alfons over zichzelf. Niet zo vreemd dus dat hij zich direct op zijn plek voelde bij Pameijer Groenservice. Met veel plezier heeft hij daar de afgelopen tien jaar hard gewerkt en veel geleerd. Dit jaar werd dat beloond met een betaalde droombaan.

‘Ik heb al 17 jaar een droombaan’, zegt Simon. Onder begeleiding werkt hij in de keuken bij zijn favoriete voetbalclub Feyenoord. Hij krijgt veel waardering voor al het nuttige werk dat hij doet. ‘Daar ben ik best trots op.’

Zo’n 15 jaar geleden besloot gemeente Rotterdam om in Delfshaven woonruimte beschikbaar te stellen aan cliënten van Pameijer. ‘In eerste instantie riep dat weerstand op’, zegt Rob Kok van Woonbron die toen complexbeheerder in de wijk was. ‘Maar dankzij goede samenwerking, afspraken en openheid zijn de cliënten hier echt omarmd door de bewoners.’

Ruim 10 jaar geleden maakte Jan Alblas in New York per toeval kennis met Howie the Harp. ‘Toen ik dat zag, wist ik het meteen: dit móeten wij naar Nederland halen.’ Net als in Amerika is deze opleiding ook hier de gouden standaard voor cliënten om ervaringsdeskundige te worden.

Cliënten ontwikkelen zich het best als ondersteuning echt aansluit bij hun wensen. En wie kan er nou het beste aangeven wat die wensen zijn? Precies. Cliënten zelf. Daarom praten zij bij Pameijer al jaren mee over het beleid en geven advies aan de organisatie. Carola Mastenbroek zat een paar jaar in de cliëntenraad, want: ‘Ik wilde heel graag dingen beter regelen voor alle cliënten.’

'Ik ben dichter. Bijna mijn hele leven lang dicht ik. Het is mijn uitlaatklep om de dingen in mijn leven een plaats te geven. Door mijn dichtkunsten, en op tijd nee te zeggen, heb ik elke dag weer de kracht om op te staan.'