Nieuwe centrale opvang in Rotterdam
De crisisopvang voor dak- en thuisloze jongeren in Rotterdam wordt opnieuw ingericht. De gemeente wil naar één centrale 24-uursopvang in plaats van de verschillende opvanglocaties die nu verspreid zijn over de hele stad. Eén van die locaties is Pameijers crisisnachtopvang Bolkruid. Pedagogisch medewerker Shirrina werkt hier al vanaf het begin. Zij gaf de gemeente namens Pameijer advies over de inrichting van de nieuwe centrale opvang.
Van nul af aan
Het was 2017 toen Shirrina de vraag kreeg of ze samen met een team van Pameijer een crisisnachtopvang op wilde zetten in Rotterdam-Oost. “Dat was een opdracht vanuit de gemeente”, laat Shirrina weten. “De vraag naar opvangplekken was toen groter dan het aanbod. Er moesten dus plekken bij. Daarvoor werd Bolkruid 123 als locatie aangewezen waar we vanaf nul moesten beginnen met opbouwen. Met een compleet nieuw team zijn we om tafel gaan zitten met pen en papier om op te schrijven wat er allemaal geregeld moest worden; van meubels, huisregels tot de hoeveelheid van boodschappen. Echt alles.”
Thuisgevoel
Bolkruid is nu - 6 jaar later - een goed geoliede crisisopvang. Jongeren komen hier terecht via het Centraal Onthaal Jongeren (COJ). Om verschillende redenen hebben zij geen veilig thuis en geen netwerk om op terug te vallen. Shirrina: “Wij vangen ze op met bed, bad en brood. Ondertussen werken ze met ondersteuning van een toeleider aan een plan voor een passende vervolgplek. Het is de bedoeling dat ze hier maar kort zijn. We zijn per slot van rekening een crisisopvang. Het liefst zie ik ze binnen 6 weken vertrekken.” Dat klinkt misschien hard, maar Shirrina bedoelt het juist goed. Bovendien heeft de gemeente de maximale verblijfsduur vastgesteld op 6 weken. Daarna gaat de jongere terug naar huis of naar een goede vervolgplek.
“Ik gun het niemand om terecht te komen in de crisisopvang. Als het helaas niet anders kan, doen wij er alles aan om ze hier tot rust te laten komen. Zodat ze hun crisissituatie even kunnen loslaten. Bolkruid hebben we bewust huiselijk en gezellig ingericht om zoveel mogelijk een thuisgevoel te creëren. Daarnaast hebben we ons team zo samengesteld, dat de jongeren zich altijd wel bij minstens één van ons op hun gemak voelen. Onze werkstijl helpt daar enorm bij. We gaan precies zo om met de jongeren zoals je zou willen dat iemand uit je eigen familie wordt behandeld als die hetzelfde overkomt.”
Verwarring in de keten
Naast Bolkruid zijn er verspreid door Rotterdam nog een aantal crisisopvanglocaties van andere organisaties. Op enkele onderdelen verschillen ze van elkaar. Bij Pameijer hebben jongeren bijvoorbeeld allemaal een eigen kamer en bij andere locaties delen ze een kamer. Shirrina: “Sommige locaties hebben ook dagopvang. Wij bieden alleen nachtopvang. Dat betekent dat onze jongeren overdag niet mogen blijven. Ze gaan dan naar dagbesteding, school of werk. Of ze gaan naar de dagopvang van een andere crisisopvanglocatie. En ze bezoeken natuurlijk regelmatig hun toeleider. Dat betekent dat ze veel moeten reizen. Niet ideaal en het kost ze aardig wat geld. Bovendien hebben alle crisisopvanglocaties hun eigen medewerkers en karakter. Dat veroorzaakt soms verwarring in de zorgketen tussen COJ, toeleiders, de verschillende opvanglocaties en de jongeren zelf.” Shirrina ziet dat dit niet efficiënt is, onrust creëert en slecht is voor de kwaliteit van de ondersteuning. Meer eenduidigheid is zeker een verbeterwens.
24-uurs opvang inclusief ondersteuning
Om de situatie in de Rotterdamse opvang voor dak- en thuisloze jongeren te verbeteren, kiest de gemeente nu voor een herinrichting. De bedoeling is dat er één centrale crisisopvang komt in het centrum van de stad. Shirrina werd gevraagd om met al haar kennis en ervaring namens Pameijer mee te denken over de herinrichting. “Zo’n 5 keer ben ik bij een overleg hierover geweest. Ik heb bijvoorbeeld geadviseerd om voor iedereen een eigen kamer met sanitair in te richten. Vanuit Bolkruid weten dat het goed werkt als jongeren zich even kunnen terugtrekken op een eigen plek met privacy. Ook heb ik uitgelegd dat een gezellige huiselijke inrichting jongeren helpt om zich snel op hun gemak te laten voelen. Verder heb ik meegegeven dat het een 24-uurs opvang moet worden inclusief ondersteuning. Dat mis ik bij Bolkruid. Ik blijft het moeilijk vinden om jongeren ‘s ochtends uit hun bed te trekken en ze om half negen weg te sturen. Ook de jongeren geven aan dat ze het liefst willen blijven met ondersteuning van ons.”
Ruim 40 plekken
Shirrina ziet veel van haar input terug in het adviesplan dat de gemeente aan de wethouder heeft voorgelegd. Er is duidelijk goed naar haar inbreng geluisterd. Inmiddels heeft de wethouder akkoord gegeven om daadwerkelijk met de herinrichting aan de slag te gaan. Dat begint met het zoeken naar een geschikte locatie. Omdat hier ruim 40 opvangplekken komen, moet het een flink pand zijn. Shirrina: “Ik ben blij dat er één centrale en makkelijk bereikbare plek komt voor de jongeren. Bovendien kunnen we binnen de zorgketen dan op een eenduidige manier efficiënt samenwerken. Wel ben ik benieuwd wat het betekent voor jongeren op de wachtlijst. Er zijn straks geen locaties meer om naar uit te wijken als de opvang vol is. En hoe zorgen we dat al die verschillende jongeren zich veilig gaan voelen in zo’n grote groep? Allemaal zaken om goed over na te denken.”
Mijn roeping
Ook al is er nog wat denkwerk te doen, Shirrina gelooft in het plan van één centrale crisisopvang. Zoals het nu op papier staat, lijkt het in veel opzichten op Bolkruid maar dan drie keer zo groot. “Het geeft me een trots gevoel dat onze Pameijerlocatie als showcase wordt gezien”, zegt Shirrina. “Tegelijkertijd vind ik het ook moeilijk. We hebben Bolkruid helemaal opgebouwd en het voelt als thuis. Als de centrale opvang in de toekomst opengaat, moet ik m’n ‘kindje’ loslaten.” Toch staat Shirrina er helemaal achter. Ze weet dat het een verbetering is voor de kwaliteit van de crisisopvang. Met alles op één locatie wordt het makkelijker voor de jongeren en de medewerkers. Of Shirrina er straks gaat werken? “Ik sta daar zeker positief tegenover. Zolang ik maar in contact kan blijven met de jongeren zoals bij Bolkruid. Ik spreek hun taal. Ik snap ze. Zij voelen zich thuis bij mij en ik bij hen. Dit is geen werk, dit is mijn roeping.”